Անհրաժեշտ տեղերում գրել մեծատառ, դնել չակերտներ։
Հինավուրց հիշատակներով հայտնի Աղթամար կղզին տարածվում է Վանա լճի հարավարևելյան մասում. նրա դիմաց հայկական տավրոս լեռնաշղթայի մաս կազմող Առնոս և Կապուտկող լեռներն են: Գրիգոր Զոհրապը կանգ առավ գրասեղանի մոտ և հայացքն ուղղեց Էդգար Շահինի «Փարիզուհին կառքում» նկարին, ապա նստեց, գրեց վերնագիրը`«Պատերազմի դաշտեն», սկսեց խորհել Հայաստանի ճակատագրի մասին: Անցնելով հոյակերտ զարթնոցը`քաղաքամայր Վաղարշապատից Դվին տանող ճանապարհով, որ շինել էր Խոսրով թագավորը, և բարեկարգել էր Արշակ երկրորդը, գնում էին երկու հայ գուսան: Քսաներեքամյա Չարենցի գրչով են ստեղծվել «Երգ ժողովրդի մասին» պոեմը, «Էմալե պրոֆիլը ձեր շարքը», «Ոջակիզվող կրակներ» գիրքը: Հավատարիմ մնալով Փավստոս Բուզանդի և Մովսես Խորենացու հայտնած փաստերին` Ստեփան Զորյանը «Հայոց բերդը» վեպում այլ տեսանկյունից է մեկնաբանում։ Գրախանութից գնեցի Անտուան Դը Սենտ Էքզյուպերիի «Փոքրիկ Իշխանը» և Ժոզեֆ Ռոնի Ավագի «Քարանձավային առյուծը»։ Պատմագրության մեջ հայոց այդ արքան կոչվում է Տիգրան Երվանդյան, այսինքն՝ Երվանդի որդի, կամ կոչվում է Տիգրան Մեծ Առաջին, որի մասին մանրամասն գրել է Քսենոփոնը իր կյուրոսապատում գրքում։ Փավստոս Բուզանդի «Հայոց պատմությունն» ընդգրկում է Տրդատ Մեծի որդի Խոսրով Կոտակի գահակալությունից մինչև Հայաստանի բաժանումն ընկած ժամանակաշրջանը։